سینمای دفاع مقدس؛ سنگر و قمقمه‌های خالی

با وجود گذشت 3دهه از حماسه دفاع مقدس، سینمای جنگ ایران، با وجود فیلم‌های قابل‌قبولی که در این سال‌ها ساخته شده، نتوانسته چنان که باید تاثیر‌گذار باشد.

فیلم جنگی در همه این سال‌ها تولید شده ولی در چرخه اکران معمولا جایگاه مناسبی نیافته است؛ ضمن اینکه محصولات این سینما، دچار نوعی یکنواختی شده‌اند و به‌نظر می‌رسد که سازندگان برخی از فیلم‌های دفاع مقدس، همچنان در مدار کلیشه‌ها حرکت می‌کنند. با گذشت 30 سال، سینمای دفاع مقدس نیازمند رویکردی تازه است؛ رویکردی که البته همسان با ارزش‌های حماسه 8 سال دفاع مقدس باشد.

بدون دادن نشانی غلط، می‌توان سینمای دفاع مقدس را احیا کرد. نخستین گام شاید بازگرداندن چهره‌های شاخص این سینما به عرصه باشد؛ فیلمسازانی چون حاتمی‌کیا، درویش و حمید‌نژاد که سال‌هاست فیلم جنگی نساخته‌اند.

فقدان خلاقیت؛ ضعف سینمای جنگ

جمال شورجه معتقد است که 8سال دفاع مقدس رزمندگان ایران، در مقابل ارتش مسلح رژیم بعثی عراق و متحدانش، که به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم آن را در تجاوز به ایران در شهریور ۱۳۵۹ کمک می‌کردند، از پرافتخارترین ادوار تاریخ معاصر ایران است که با پشتوانه ایمان اسلامی و انقلابی مردم شکل گرفت.

او می‌گوید: چنین حماسه‌هایی در هر کشور دیگری اگر اتفاق می‌افتاد، سال‌ها و قرن‌ها، وقایع و شخصیت‌های حماسی این دوران را سوژه‌های ادبیات و هنر خود می‌کردند. چرا ما نباید در اینجا چنین کنیم و چنین تدبیری را به‌کار بریم؟ دست‌هایی در کار است که نسل‌های بعدی و جوان ما این دوران را فراموش کنند.

معبر
ادامه مطلب

مترجم سایت